TWENTY FOUR

www.myown-lifee.blogspot.con

www.1direction-speedway-story.blogspot.com

http://m.youtube.com/watch?v=AYzz0Xln4ls

Oto jest milość. Dwoje ludzi spotyka się przypadkiem, a okazuje się, że czekali na siebie całe życie.

- Ja tam nie wejdę, nie ma mowy! Boję się!

- Kochanie, wszystko będzie dobrze! Zaufaj mi! 

- A jeśli nie zdałam?

- Zdałałaś, wiem to! 

- Dobra, to wchodzę. - powiedziała Nikola, wzięła głęboki oddech i weszła do sekretariatu. Przemek usiadł na krzesełku i zacisnął kciuki. Nie pamięta ile musiał na nią czekać. W końcu drzwi się otworzyły, a z pomieszczenia wybiegła blondynka z wielkim uśmiechem na ustach.

- Zdaaałam!!! - krzyknęła głośno i rzuciła się Przemkowi w ramiona. On w końcu postawił ją na ziemi i pocałował w czoło.

- Gratulacje, jestem z Ciebie dumny. - uśmiechnął się. - Pokaż to. - chwycił świadectwo dojrzałości i wytrzeszczył oczy. - Wszystko powyżej 75%?! Trzeba to uczcić!

- Wiem, rodzice zapraszają na obiad.

- Nie o tym mówię. Wieczorem idziemy na imprezę!

- Nachlejemy się jak świnie!

- Co?!

- Żartowałam. - zaśmiała się. - Ale kilka drinków trzeba wypić, jest okazja. 

- Dobra, to ja napiszę do reszty. - powiedział i wyjął komórkę. Razem udali się do domu rodziny Kaczmarek.

Nikola weszła do domu i pociągnęła Przemka za sobą. 

- Jesteśmy! - krzyknęła, a po chwili z kuchni wyłoniła się postać mamy.

- No i jak? - spytała wyraźnie zniecierpliwiona. 

- Muszę przyznać, że macie Państwo bardzo zdolną córkę. - wtrącił się Przemek. Pani Ewa w odpowiedzi tylko się uśmiechnęła, bo wciąż czekała na świadectwo.

- No zdałam! - krzyknęła Nikola i przytuliła się do mamy.

- Gratulacje młoda! - usłyszeli czyiś głos, odwrócili się i zobaczyli...

- JAREK!! - dziewczyna wtuliła się w kuzyna. - A co Ty tu robisz?

- To już własnej kuzynki nie można odwiedzić?

- Ty możesz zawsze. 

- Matura w kieszeni, to trzeba to oblać. - poruszył śmiesznie brwiami.

- A więc zapraszam do stołu. - wtrąciła pani Kaczmarek. Nikola z Przemkiem weszli do salonu, tam przywitała się z Patrycją i małą Nadią, a po chwili dołączył do nich jeszcze pan Tomasz razem z Adamem.

Wydawało się, że nigdy nie zabraknie im tematów do rozmowy.

Po wspólnym obiedzie blondynka pomogła mamie posprzątać i pozmywać. 

Po zakończonej pracy razem usiedli na kanapie w salonie. Dziewczyna zauważyła, że wszyscy mają jakieś podejrzane miny, więc popatrzyła na nich  gniewnym wzrokiem.

- Mamy dla Ciebie niespodziankę. - zaczął Przemek.

- Dla mnie? Nie mam urodzin. - odpowiedziała.

- Z okazji zdania matury! - powiedziała pani Kaczmarek. Pawlicki razem z tatą Niki wstali i wyszli, jednak chwilę później wrócili. Przemek trzymał coś na rękach, a pan Tomasz szedł z jakimiś rzeczami...

Pawlicki przykucnął, a z jego rąk wyskoczył mały szczeniaczek.

- O jejku! - pisnęła i wzięła pieska na ręce. Od razu go przytuliła.

- Może nie jest jakiś rasowy, ale jest ze schroniska. - powiedział pan Tomasz.

- Jest cudowny!

- A tutaj są wszystkie potrzebne akcesoria. - dodał i wskazał na pudła stojące na podłodze.

- Jak go nazwiesz? - spytała Nadia.

- Hmm, Lemo.

- Dobra, a teraz czas na naszą niespodziankę! - odezwał się Jarek i wstał z miejsca, a za nim Patrycja.

- Wy też? - spytała Nikola, a kuzyn skinął głową.

- Proszę za mną. - powiedział i wyszli na dwór. Kaczmarek wciąż trzymała Lemo na rękach. Skierowali się w stronę garażu, który Hampel otworzył. Nikola wyrzeszczyła oczy. Zobaczyła dwa motory, wiszący kevlar, kaski i wszystkie inne akcesoria.

- Masz teraz sporo czasu wolnego, więc możemy trochę podszkolić Cię w jeździe. Kto wie? Może skusisz się na licencję? - odezwał się Jarek.

- I to wszystko jest moje?!

- Właśnie tak. - odpowiedział, a Nikola rzuciła mu się na szyję. - Oczywiście musiałem uzyskać zgodę Twoich rodziców, którzy bardzo mi pomogli. Od dzisiaj jesteś pod opieką moją i trenera Jankowskiego.

- Ekhem. - zakaszlał Przemek.

- I Przemka. - dodał starszy żużlowiec.

- Przemka? Jak się ścigaliśmy, to przyjechałam przed nim, więc to ja powinnam być jego trenerką. 

- Jeszcze licencji nie zdała, a już gwiazdorzy. - uśmiechnął się Pawlicki. 

- A ja będę Twoim mechanikiem jakby kogoś to interesowało. - wtrącił się Adam, na co wszyscy wybuchnęli śmiechem. Stali jeszcze w garażu jakiś czas, potem wrócili do domu. Godzinę później pożegnali się z rodziną Hampelów, a Nikola umówiła się z Jarkiem na wspólny trening, który miał się odbyć następnego dnia na Smoczyku.

*3 godziny później*

- Nikola pospiesz się! Za pół godziny mamy się spotkać z resztą pod klubem. - poganiał dziewczynę Przemek.

- No dobra spokojnie. Już jestem gotowa. I jak? - wyszła z łazienki i obróciła wokół własnej osi. Przemkowi, który siedział na łóżku w pokoju dziewczyny, prawie opadła szczęka.

Wyglądała zjawiskowo. Miała na sobie śliczną, kremową sukienkę. (bez żakietu i torebki). 

Kochał ją. Był tego pewien. Kochał ją całym swoim sercem. I ciałem. Kochał jak nikogo innego. Podszedł do niej i zaczął całować. Najpierw delikatnie, ale później coraz zachłanniej i namiętnie. Zszedł niżej, zaczął całować jej szyję.

- Spóźnimy się. - przerwała tę chwilę Nikola. Przemek niechętnie odsunął się od dziewczyny, podał jej rękę i razem skierowali się w stronę klubu, gdzie czekali już na nich: Maciek, Dudek, Zengota, Piotrek i Paweł Przedpełski, którego dziewczyna wcześniej nie miała okazji poznać. 

Usiadła w loży razem z Maćkiem, a reszta poszła do baru po drinki. Wznieśli toast, a następnie ruszyli na parkiet. Przenek nie odstępował Nikoli ani na krok. Bał się, że ktoś się koło niej zakręci, a on tego nie wytrzyma i puszczą mu nerwy. Tak, przyznał, że jest o nią cholernie zazdrosny, ale nie dopuszczał do siebie myśli, że ktokolwiek mógłby ją jemu odebrać.

Przepraszam za tak długą nieobecność, ale byłam w Grecji. Wróciłam, więc rozdziały na blogach będą pojawiały się częściej. Niestety, ze smutkiem muszę poinformować, że za kilka rozdziałów kończę to opowiadanie, więc mam nadzieję, że będziecie ze mną do końca i pod tym rozdziałem pojawi się kilka(naście) komentarzy!

Pozdrawiam! xxx