TWENTY THREE

www.myown-lifee.blogspot.com

www.1direction-speedway-story.blogspot.com

<muzyka>

Tylko miłość Cię ochroni, nie wypuszczaj z rąk jej dłoni.

- Nie znam tego numeru.
- Ja tak samo.
- Domyślasz się kto to może być?
- Tak. - odpowiedział Pawlicki. - To może być tylko jedna osoba. Chodź. 

Wsiedli do samochodu, Oli za kierownicą, a Piotrek na miejscu pasażera. Pawlicki wytłumaczył mu drogę i ruszyli. Jakiś czas później dojechali na pewne osiedle i zatrzymali się obok jednego z domów. 

- Wytłumaczysz mi, gdzie jesteśmy? - spytał Oliwier.

- Zaraz wszystkiego się dowiesz. - spławił go Pawlicki, po czym kazał wysiąść z samochodu. Zadzwonili do drzwi, w których po chwili ukazała się jakaś kobieta około czterdziestki.

- Oo witaj, Piotrku, co Cię do nas sprowadza? I to o tej godzinie? - zapytała wyraźnie zdzwiona odwiedzinami żużlowca.

- Dzień dobry. To mój kolega, Oliwier. Szukam Pani córki, czy jest w domu?

- Niestety nie, przecież miała spotkać się z Twoim bratem.  

- Słucham?!

- Tak mi powiedziała, że wychodzi z Przemkiem. 

- Mogłem się domyślić. No trudno. Przepraszam, za najście. Do widzenia! - odpowiedział i wyszli.

- Kaśka? - spytał Oli, na co Piotrek skinął głową. - Serio myślisz, że to ona?

- Nie ma innej opcji, to w jej stylu. Nie wierzę, że mój brat się z nią spotkał. Mam nadzieję, że będą u nas w domu. 

***

Przemek właśnie siedział na kanapie w domu, gdy usłyszał pukanie do drzwi. "Cholera, Piotrek. Mógłbyś pomyśleć czasami o kluczach" pomyślał, kierując się do wejścia. Chwycił za klamkę i pociągnął ją.

- Kaśka? - spytał, był zaskoczony jej wizytą.

- Cześć. - powiedziała, weszła do środka i cmoknęła chłopaka w policzek.

- Co ty tu robisz? 

- Stęskniłam się. Jesteś sam?

- Tak...

- Nie zaprosisz mnie?

- Spoko, wchodź, usiądź na kanapie. Napijesz się czegoś?

- Poproszę sok. - odpowiedziała, Przemek zniknął w kuchni, ale po chwili wrócił z napojami.

- Co u Ciebie? - spytała, by zacząć rozmowę.

- Wszystko w porządku.

- To świetnie. Słyszałam, że jesteś z Nikolą, jak Wam się układa?

- Dobrze. Skąd te pytania.

- Jesteśmy przyjaciółmi, prawda? Więc możemy sobie porozmawiać. Ale coś nie za dobrze wyglądasz. Na pewno wszystko w porządku? - spytała biorąc łyk soku.

- Emm tak.

- Przemek, znam cię trochę, przede mną nic nie ukryjesz. Widzę, że coś Cię trapi. - powiedziała i usiadła obok chłopaka, położyła mu dłoń na ramieniu.

- Trochę posprzeczaliśmy się z Nikolą, ale to nic takiego.

- Z Twojej miny wnioskuję, że to nie była taka mała kłótnia.

- Może i tak, ale nie chcę o tym rozmawiać. 

- Jak sobie życzysz. Pamiętam te nasze sprzeczki, ale uwielbiałam, gdy się godziliśmy... - położyła głowę na ramieniu Przemka. - Brakuje Ci tego? 

- Kłótni?

- Nas. 

- Jestem z Nikolą teraz i bardzo ją kocham.

- A ona odwzajemnia to uczucie?

- Myślę, że tak. 

- Ale nie jesteś tego pewien?

- Kaśka, do czego zmierzasz?

- Przemek ja... ja wciąż Cię kocham, nie potrafię zapomnieć o tym, co było między nami, błagam, daj nam szansę... - powiedziała, składając na jego ustach delikatny pocałunek.  Przemek się odsunął. 

- Nie powinnaś tego robić. - stwierdził.

- Ja nie żałuję. 

- Cześć Kaśka. - usłyszeli głos Piotrka, Przemek odwrócił się w stronę drzwi i zobaczył brata z Oliwierem.

- A było tak miło. - odpowiedziała.

- Miło to będzie jak się przyznasz, co zrobiłaś. - odezwał się Oli, starszy Pawlicki popatrzył na niego pytająco. 

- Przemek, dziwiło Cię zachowanie Nikoli, prawda? Snułeś domyśły, że Cię zdradza i tak dalej. Nic z tego. To przez Kasię się tak zachowywała! - odezwał się Piter.

- Głupi jesteś, o co Ci chodzi? Co niby tej małej zrobiłam?

- Grozisz jej. - odpowiedział, na co Kaśka wybuchła śmiechem.

- Śmieszny jesteś, nie mam zamiaru z Tobą dyskutować. Cześć Przemek, to był miły wieczór. - skierowała się do drzwi, jednak zatrzymał ją głos Przemka.

- Czekaj. Piotrek, skąd to wiesz?

- Przejrzeliśmy komórkę Nikoli. Były tam smsy typu : "zostaw Przemka w spokoju, bo pożałujesz", a po Waszej kłótni napisała jej: "1-0 dla mnie". 

- Ale skąd wiesz,że to Kasia?

- A kto inny? Pomyśl tylko. I po tym, ona nagle przychodzi do naszego domu. Jestem pewien, że to ona.

- To prawda? - zwrócił się Przemek do Kasi.

- Oczywiście, że nie! Po co miałabym to robić?

- Żeby odzyskać Przemka.

- Nie wiem co ty brałeś, idioto, ale się mylisz! Nie groziłam tej małej! Przemek, wierzysz mi, prawda?

- Chyba nie. Ufam Piotrkowi. Tera to wszystko składa się w jedną całość.

- Cholera, chciałam dla nas dobrze, nie rozumiesz?! Kochamy się, musimy być razem!

- Wyjdź stąd! Nie chcę cię wiecej tu widzieć! - krzyknął. Kasia popatrzyła na niego błagalnym wzrokiem, jednak wiedziała, że Przemek jest nieugięty. Przewróciła teatralnie oczami k zatrzasnęła za sobą drzwi. 

- Muszę pogadać z Nikolą, jak ja mogłem być tak głupi?! - stwierdził Przemek po wyjściu dziewczyny.

- Wiesz która jest godzina? Na pewno już śpi. Jutro do niej pójdziesz. - odpowiedział Piotrek. 

***

Następnego dnia Nikola wstała wcześnie jak na nią, bo już po dziewiątej. Słyszała jakieś głosy z dołu, więc postanowiła sprawdzić kto to. Gdy była na schodach nie mogła uwierzyć w to, co właśnie zobaczyła. Przemek siedział przy stole w kuchni i rozmawiał z... mamą, zajadając się przy tym kanapkami. Nikola nie wiedziała czy bardziej jest zdziwiona faktem, że Pawlicki w końcu dogaduje się z jej rodzicielką, czy jego obecnością o tej godzinie w jej domu. 

- Dzień dobry. - powiedziała obojętnym głosem, gdy weszła do kuchni. Nie spojrzała na żadnego z nich, tylko nalała sobie kawy do kubka, po czym usiadła przy stole i sięgnęła po kanapki.

- Nikola, mogłabyś się ubrać, a nie paradujesz tu w piżamie. Nie wiem czy zauważyłaś, ale masz gościa. - odezwała się pani Ewa.

- No tak, cześć Przemek. - spojrzała na chłopaka, jednak gdy spotkała się z jego wzrokiem, odwróciła głowę. - Wybacz mamo mój strój, ale nie spodziewałam się gości o tej godzinie, ale jak to mówią "wolność Tomku w swoim domku".

- Ktoś tu chyba wstał lewą nogą. - odpowiedziała. - Ale niestety Przemku, będziesz musiał się sam z nią uporać, bo ja uciekam do pracy.

- Bez obaw, poradzę sobie. - zwrócił się do kobiety, ona odpowiedziała uśmiechem i zniknęła za drzwiami. 

Przemek spojrzał na dziewczynę, jednak ta wpatrywała się w zawartość kubka, którego trzymała oburącz.

- Dlaczego mi nie powiedziałaś, że ktoś ci grozi? - wydusił z siebie żużlowiec, Nikola spojrzała na niego oczami pełnymi zdziwienia.

- Skąd o tym wiesz? - spytała.

- Na pewno nie od Ciebie. Dlaczego mi o tym nie powiedziałaś?!

- A uwierzyłbyś w to?! Przecież miałeś wyrobioną już swoją teorię na ten temat.

- Oczywiście, że uwierzyłbym tonie, dlaczego nie dałaś mi szansy tego udowodnić?

- Bo nie mogłam!

- A wiesz przynajmniej kto wysyłał Ci te smsy?

- Nie. 

- A ja wiem.

- Jasne.  Niby skąd?

- Piotrem z Oliwierem do tego doszli. To Kaśka. 

- Że też ja na to nie wpadłam! Wracaj do tej swojej chorej dziewczyny, może w końcu da mi spokój. - podniosła głos.

- Co ty wygadujesz? Kocham tylko Ciebie i tylko z Tobą chcę być! Kaśka się nie liczy!

- Kochasz mnie? To dlatego wykrzyczałeś mi w twarz, że z pewnością ciebie zdradzam?! Wybacz, ale jeśli tak udowadniasz swoją miłość, to ja dziękuję!

- Byłem głupi, wiem! A zresztą... co ci będę tłumaczył...- nie dokończył tylko wpił się w usta dziewczyny. Wziął ją na ręce i skierował się w stronę jej pokoju. Położył ją na łóżku, a ich pocałunki stawałybsię coraz bardziej zachłanne. Jego ręce wędrowały po całym ciele osiemastolatki. Po chwili oderwali się od siebie i spojrzeli sobie w oczy. Na ustach Nikoli pojawił się uśmiech.

- Jeśli mamy się kłócić i tak potem godzić, to nie mogę doczekać się kolejnej kłótni. - powiedziała.